Hoe goed gaat het ons in Nederland?
Rin Visser - ABN Amro Bank, Senior beleggingsadviseur

Hoe goed gaat het ons in Nederland? Het Bruto Binnenlands Product (BBP) per hoofd van de bevolking en de arbeidsparticipatie in Nederland zijn hoog binnen de Europese Unie (EU). Het BBP per hoofd lag in 2004 bijna 17 procent boven het gemiddelde in de eurozone en 25 procent boven het EU-25-gemiddelde. Daarmee is Nederland een van de meest welvarende landen van de EU. Onze voorsprong is wel aan het afnemen. Vooral in de nieuwe EU-lidstaten is de welvaart de laatste jaren sterk gestegen. Maar dat betekent dus niet dat het u slechter gaat, wel dat het de rest van Europa nog beter gaat. De werkgelegenheid geeft een lichte stijging te zien. Dit is vooral te danken aan meer banen in de zakelijke dienstverlening en de gezondheidszorg. In andere bedrijfstaken neemt de werkgelegenheid nog steeds af, maar het tempo van daling is lager geworden. Reden voor ons tot zorg? Uit recent onderzoek van de Erasmus Universiteit Rotterdam is gebleken dat Nederland als innovatieland uit de top 10 van de wereld is gevallen, dit terwijl we een aantal jaren geleden nog in de top 3 hebben gestaan.
Euro onder druk
De afgelopen weken constateerden we een daling van de euro tov de dollar. Op lange termijn achten we een sterke dollar onverenigbaar met het enorme Amerikaanse tekort op de lopende rekening. Op korte termijn spelen er echter - naast technische factoren - enkele zaken in het voordeel van de dollar. Door de renteverhogingen van de Amerikaanse centrale bank is het renteverschil aan de korte kant opgelopen in het voordeel van de dollar.

Levenslopen
Martin Janse - Fortis bank, Senior beleggingsadviseur

Ik levensloop, jij levensloopt, wij levenslopen. Nog een paar nachtjes slapen en dan start de levensloopregeling. De verwachtingen zijn hoog gespannen. Doen inderdaad zoveel mensen mee als nu wordt gedacht? Goed beschouwd biedt de levensloopregeling aanzienlijke voordelen. In het kort nog een keer de voorwaarden: Een werknemer mag ten laste van zijn/haar brutoloon een bedrag opzij laten zetten door de werkgever van maximaal 12% van het jaarinkomen. Totaal mag 210% van het laatstverdiende loon worden gespaard. Hierover hoeft pas loonbelasting en premies te worden betaald op het moment van opnemen. Het belastingtarief is dan wellicht lager dan nu. Het opgebouwde bedrag kan worden opgenomen voor o.a. zorgverlof, sabbatical of eerder stoppen met werken. Het gespaarde bedrag behoort niet toe aan het box 3 vermogen waardoor er 1,2% vermogensrendementsheffing wordt uitgespaard. Banken bieden via de werkgevers arrangementen aan met gunstige voorwaarden, maar u kunt ook zelf aan uw adviseur naar de mogelijkheden vragen. Op de levenslooprekening kan niet alleen gespaard worden tegen een aantrekkelijke rente (momenteel tot wel 4,25%), maar ook bieden banken de mogelijkheid (gratis) te beleggen in beleggingsfondsen. Ook kosteloos switchen tussen sparen en beleggen èn tussen beleggingsfondsen onderling behoort tot de mogelijkheden. Voor mensen tussen de 51 en 55 jaar biedt de levensloopregeling extra faciliteiten: het maximum van 12% per jaar is hier niet van toepassing. Indien men over voldoende vermogen beschikt kan men in enkele jaren de volledige 210% sparen. Tenslotte is er nog een extra belastingvoordeel als men verlof opneemt. Kortom: maak gebruik van deze fantastische regeling!!

Alom aanwezige olie
Arian Bakker ING bank, Hoofd beleggen

Blijvend hoge olieprijzen vestigen nu ook de aandacht op een thema dat we kennen uit eerdere periodes van hoge olieprijzen: de 'recycling' van oliedollars. De olieproducerende landen hebben volgens het IMF inmiddels overschotten op hun lopende rekening van USD 400 mrd, ruim tweemaal zoveel als de opkomende landen in Azië! De grote vraag is wat deze landen daarmee gaan doen. Gaan ze het besteden aan goederen uit Europa en de VS of gaan ze het geld bijvoorbeeld beleggen in Amerikaanse staatsobligaties? In het eerste geval is het een welkom tegenwicht tegen de rem die de hoge olieprijs zet op de binnenlandse bestedingen in de VS en Europa. In het tweede geval leiden de aankopen van die Amerikaanse staatsobligaties tot een lagere rente, hetgeen eveneens de binnenlandse economie stimuleert. Bovendien wordt de dollar sterker door de vraag naar Amerikaanse beleggingen, en dat is weer gunstig voor Europa. Het probleem is, zo schreef 'The Economist' recent dat er weinig bekend is over wat landen als Saoedie Arabië en Rusland doen met hun overvloed aan petrodollars. Misschien vormt de recente kracht van de dollar een aanwijzing. Zou het Midden Oosten wellicht de op de pof levende Amerikanen financieren? Een onvermoede cirkel!

Op zoek naar de toekomst
Cor Wijtvliet - F. van Lanschotbankiers, Senior beleggingsanalist

Dinsdag 22 november lanceerde Microsoft de Xbox 360, een zogeheten gameconsole. De introductie is in een aantal opzichten historisch. Het bedrijf neemt min of meer afscheid van het business model van de afgelopen dertig jaar. Microsoft beperkt zich niet langer tot het schrijven van software, maar stort zich ook op het fabriceren van hardware. Tot nu toe leverde het bedrijf zijn software aan hardwarebedrijven. Met de introductie van de Xbox 360 onderstreept Microsoft tevens, dat het leveren van diensten een meer centrale plaats gaat innemen. Voor de ontwerpers van de Xbox was de iPod van Apple het referentiekader. Met de iPod combineert Apple hardware, software, en diensten in de vorm van toegang tot iMusic. De Xbox biedt gebruikers nu de mogelijkheid om bijvoorbeeld games van Internet te downloaden of te chatten en is zodoende een belangrijk proefproject voor Microsoft. Slaat deze manier van werken aan, dan mogen we in de nabije toekomst meer hardware-introducties verwachten. Microsoft zal geen PC's gaan maken, maar het bedrijf is al langere tijd actief op zulke uiteenlopende terreinen als mobiele telefonie, digitale muziek, tv en film. Bij de introductie van de iPod viel al te beluisteren dat dit apparaatje slecht de eerste was van een reeks nieuwe consumentenartikelen. Microsoft is vastbesloten een deel van die nieuwe markt op te eisen.

'The Future for Investors' als cadeau van de Kerstman?
Paul Koole - Rabobank Beveland, Senior beleggingsspecialist

In de jaren negentig kreeg het boek 'Stocks for the Long Run' van Wharton-professor Jeremy Siegel grote bekendheid. De kernboodschap van dit boek was dat aandelenrendementen superieurdere rendementen op langere termijn kenden dan welk alternatief ook, maar dat ze ook nog eens het laagste risicoprofiel na inflatiecorrectie laten zien. 'The Future for Investors' is in zekere zin een vervolg op het eerste boek. Het boek tracht twee vragen te beantwoorden, namelijk: 'Welke aandelen kan ik het beste voor de lange termijn aanhouden?' en 'Wat gebeurt er met mijn portefeuille als de babyboomers met pensioen gaan en massaal hun aandelen moeten verkopen om hun oudedag te financieren?' De eerste vraag heeft Siegel uitgebreid onderzocht. De conclusie die uit zijn onderzoek volgt, is de volgende: snelgroeiende ondernemingen in dito sectoren leveren op lange termijn gemiddeld lagere rendementen op dan ondernemingen in traag groeiende sectoren. De oorzaak hiervan is dat beleggers de groeivooruitzichten voor aandelen in groeisectoren vaak systematisch overschatten en die in traag groeiende of zelfs krimpende sectoren over het algemeen onderschatten. Aandelen in die sectoren zijn laaggeprijsd en dat vertaalt zich op lange termijn vaak terug in verrassend hoge rendementen. Siegel adviseert dan ook om aandelen te kopen uit de traditionele sectoren en hierop als een kip te blijven zitten. De tweede vraag beantwoordt Siegel als volgt. Het aanbod van babyboomers heeft de komende jaren ontegenzeggelijk een prijsdrukkend effect. Hiertegenover staat een rap groeiende vraag naar beleggingsmogelijkheden voor de middenklasse in Azië. Deze vraag zal volgens Siegel het aanbod van de babyboomers ruimschoots overtreffen Voor de echte beleggers is 'The Future for Investors' een aanrader.

Gevaarlijk spel:
Jack Horvest - SNS bank, Senior vermogensbeheerder

De wisselkoers EURO/USD heb ik in het voorjaar uitvoerig besproken. Destijds was de eurokoers 1,30 USD en verdere daling werd verwacht. Het tegendeel gebeurde. De huidige stand is 1,17 USD. Factoren voor de waardebepaling zijn inflatie verwachtingen, het monetaire beleid van FED en ECB en economische groei. De hogere dollar is ingegeven door renteverhogingen, die weer het gevolg zijn van hoge groei en oplopende inflatie in de VS. Nu de ECB een rente verhoging overweegt draait het sentiment. Alarmerend zijn ook uitlatingen van de FED, die wijzen op het einde der renteverhogingen, lees afzwakkende economische groei in de V.S. en een lagere dollar. De V.S. lijken er dus voor te kiezen voor om haar binnenlandse economische problemen voorrang te verlenen en de munt te laten devalueren. Door de enorme tekorten op de handelsbalans en begroting is de afhankelijkheid van buitenlandse financiers echter steeds groter geworden. Twijfels over de terugbetaling van Amerikaanse schulden zal het vertrouwen in de USD en haar financiële markten ondermijnen en voor het extra risico zal de belegger een hogere rente/rendement wensen. Een situatie die wij ook gezien hebben in 1987.