Regiovoorzitter Zeeland Peter de Koeijer.

Offers
Aan het woord is Peter de Koeijer, de gedreven voorzitter van de regio Zeeland. "Als boeren en tuinders worden we af en toe onterecht in de hoek gedrukt en dat bevalt mij niet, daar wil ik iets aan doen", geeft Peter de Koeijer als motivatie voor zijn bestuurswerk.

Maar bestuurswerk vreet tijd, komt vaak onverwacht en is dikwijls niet planbaar. Het vraagt offers, dus je moet het wel heel leuk vinden om te doen. Het gaat om de belangen van je collega's, zo voelt dat ook en daarom overheerst de betrokkenheid, de gedrevenheid. De Zeeuwse bestuurder vindt dat boeren en tuinders als vanzelfsprekend een plaats in de maatschappij hebben. Dat vraagt overigens ook iets van die boeren zelf, zij moeten met de tijd meegaan. ,,Je kunt je niet beperken tot het benutten van je talenten", zegt hij. ,,Vandaag de dag hoort het erbij om je sociale vaardigheden te ontplooien en oog te hebben voor de maatschappij om je heen."

Toerisme
De akkerbouw in Nederland is een moeilijke sector, eigenlijk altijd geweest. Ondanks dat is een aantal bedrijven toch gegroeid en wordt er winst gemaakt. De kwaliteit van de ondernemers speelt hierbij een belangrijke rol. Niettemin kunnen beperkingen van buitenaf de ontwikkeling verstoren.

De Koeijer: ,,Soms biedt het oppakken van een neventak soelaas. Dat is geen schande, integendeel. Het imago van nevenbedrijven is sterk verbeterd. In delen van Zeeland heeft de helft van de boeren een minicamping met een goede bezettingsgraad dankzij hun ondernemerskunst. Jaarlijks komen er zo'n honderdduizend Duitsers naar Zeeland, dat betekent tegelijkertijd dat er nog genoeg toeristen niet komen, dus uitdaging genoeg. Als je een goed product hebt en je maakt werk van klantenbinding dan zijn er volop kansen."

De Koeijer ziet voor zichzelf geen perspectief in agrotoerisme. ,,Je moet goed beseffen waar je aan begint. Je krijgt andere mensen over de vloer en je privacy lever je in, zo simpel ligt dat. Het legt bovendien een druk op het gezinsleven, dus je moet allemaal gemotiveerd zijn om die richting op te willen gaan. Bij ons ontbreekt die wil'', zegt hij stellig.

Geweldig
Dat de Koeijer in de zaak gelooft is wel helder. Aan vastberadenheid en duidelijkheid ontbreekt het hem niet. Hij opereert als bestuurder graag in Zeeland. ,,Zeeland heeft maar 360.000 inwoners en dus is de bestuurlijke maat navenant. De openheid en directheid die er met het provinciebestuur, de gemeentebesturen en andere partijen zoals Waterschappen bestaan, zijn geweldig.

Akkers
Op het bedrijf van de maatschap De Koeijer is in totaal acht hectare ingericht als akkerrand. ,,Daar zijn we elf jaar geleden al mee begonnen en hebben toen meteen een ruime strook van tien meter genomen. De spelregels die wij voor onszelf indertijd hebben opgesteld zijn later opgenomen in het Programma Beheer Akkerranden. We hebben er wel plezier in om te zien hoe de begroeiing zich ontwikkelt en vooral hoeveel vogels de randen aantrekken.'' Een officiële telling leert dat er, omgerekend, op honderd hectare akkerrand 1700 vogels huizen. Een mooi getal, vindt hij Als redelijk verse portefeuillehouder Flora en Fauna doet dat hem zichtbaar goed.

De Zeeuw realiseert zich terdege dat de sector werkt temidden van welvarende consumenten. ,,Alleen al om die reden moet akkerbouw blijven", zegt hij. ,,Er ligt namelijk een duidelijke taak voor ons als landschapsbeheerder. Daarnaast is het zo dat er in de akkerbouw verschuivingen plaatsvinden. Fossiele brandstoffen raken op en daarvoor in de plaats komt op termijn zeker de bio-ethanol, dat de kinderschoenen is ontgroeid. Gewassen die wij eerder uit handen hebben moeten geven, kunnen we door de mondiale ontwikkelingen terugpakken." Dat is ook de achtergrond bij onze opstelling in de ontpolderingsdiscussie.

Wij moeten zuinig omspringen met ruimte en geld. We bewijzen ons nageslacht geen dienst om vruchtbare landbouwgrond terug te geven aan de zee. Daarnaast kan de sector profiteren van de sterke landelijke en internationale positie van Zeeland op toeristisch gebied. Ook zijn wij mogelijkheden aan het verkennen van nieuwe teelten. Met meekrap zijn wij reeds gestart, met de kansen van zilte cultures zitten wij nog in de onderzoekssfeer. ,,De kurkentrekker draait intussen de andere kant op, ik heb wel vertrouwen in de kansen voor Zeeland.''

Water
Zorgenrimpels komen op zijn voorhoofd wanneer De Koeijer praat over het hoofdstuk water. De Kaderrichtlijn water geeft aan dat de kwaliteit van het water beter moet. Maatregelen die daarvoor bedacht zijn, komen bovenop de net nieuwe mestregels. ,,Wat mij betreft wachten we eerst eens even de resultaten af van de mestregels. Bewindslieden praten wel steeds over haalbare en betaalbare regels, maar de ambtenaren vullen dat vrolijk op hun eigen manier in. Ik kan niet concluderen dat we een luisterend oor vinden bij de overheid.

Het is toch te gek dat we enorm lang gewerkt hebben aan mestregels die nu net van start zijn gegaan en dat wij nu al weer via andere regels, namelijk vanuit het waterbeleid, bezig zijn met verdere aanscherping. Dit terwijl het nu nog niet meetbaar is welke positieve gevolgen de nieuwe mestregels hebben voor het milieu. Dat heeft absoluut zijn uitwerking op de optimale productie. Efficiëntie en veredeling bieden wellicht nog een beetje soelaas, maar we zitten wel op grenzen. Dit geheel is wel een uitdaging voor ons allen die bestuurlijk actief zijn binnen deze provincie.