Meer dan tien jaar geleden is de Wet op de Identificatieplicht in werking getreden. Deze wet is vorig jaar nog gewijzigd en uitgebreid. Uit deze wet vloeien voor werkgever en werknemer verplichtingen voort. Voor de werknemer is dat de identificatieplicht, voor de werkgever de verificatieplicht. Bij indiensttreding moet de werknemer zich identificeren met een door de wet aangegeven document, bijvoorbeeld een Nederlands paspoort of een identiteitskaart. Werknemers met een niet-Nederlandse nationaliteit moeten andere documenten tonen.

Bij in diensttreden mag de geldigheidsduur van het document niet zijn ver-streken. De werkgever heeft verificatieplicht. Deze houdt in, dat de werkgever verplicht is de identiteit van de werknemer bij aanvang van het dienstverband vast te stellen aan de hand van de genoemde geldige documenten. De werkgever maakt een kopie van het overgelegde document en bewaart dit in de salaris- en personeelsadministratie. Daarmee kan hij aantonen dat hij aan de verificatieplicht heeft voldaan. Wanneer gedurende het dienstverband de geldigheidsduur van het paspoort of identiteitsbewijs verstrijkt, dan is de werkgever niet verplicht een kopie te maken van het nieuwe document. De werknemer is ook niet verplicht om gedurende het dienstverband het nieuwe paspoort of identiteitsbewijs te tonen, omdat het oude is verlopen.

Er zijn controleurs van het UWV of van de belastingdienst die bij controle van het personeelsdossier beweren, dat de werkgever een kopie moet bewaren van nog niet verlopen identiteitsdocumenten. Deze controleurs doen hun werk niet goed. De controleurs kunnen wel de werknemer op de werkplek verzoeken zich te identificeren. De werknemer is verplicht hieraan gehoor te geven. De werkgever moet de werknemer de gelegenheid bieden om zijn legitimatiebewijs te pakken en te tonen. Omdat de werknemer zich altijd moet kunnen identificeren moet hij een geldig legitimatiebewijs (dan volstaat ook een rijbewijs) bij zich hebben.